Turystyka Wypoczynek

30
11

Pałac w Lwówku

Położony na zachód od Rynku, przy ul. 3 Stycznia, na skraju parku. Został wzniesiony dla ówczesnego właściciela miasta, późniejszego biskupa Józefa Pawłowskiego, przebudowany ok. 1780 r. i rozbudowany w 1890 r. z inicjatywy Stefana Łąckiego. Po II wojnie światowej był przebudowany na ośrodek zdrowia i remontowany w latach 1965-66.

Piętrowy, podpiwniczony budynek, murowany i otynkowany, jest zwrócony frontem na zachód. Okazała, piętrowa bryła nosi cechy klasycystyczne. Wzniesiono ją na rzucie prostokąta, z nowszym dwupiętrowym skrzydłem od płn. i piętrową dobudówką od strony ogrodu.

Na płn. zach. od pałacu rozciąga się rozplanowany w XVII w. park pałacowy. Na rozległym obszarze z 2 stawami, rosną m.in. lipy, jesiony, buki, klony i topole.

Przy ul. 3 Stycznia, w pobliżu pałacu, stoi kamienny pomnik wzniesiony w 1973 r. ku czci uczestników walk narodowowyzwoleńczych, zaprojektowany przez Andrzeja Pukackiego.

30
11

Pałac w Brodach

Położony w parku krajobrazowym, w płd. części wsi, zbudowany ok. 1890 r. dla Paula von Pfluga z użyciem dekoracji eklektycznych, rozbudowany ok. 1900 r. przez dodanie okazałej sali balowej. Jego zwarta bryła, ozdobiona piaskowcowymi detalami, wzbogacona została przez wysoką wieżę wzniesiona w jednym z naroży, dominującą nad nim na wzór wieży zamkowej. Dawny wewnętrzny dziedziniec został zamieniony w czasie przebudowy na okazały holl, ze wspaniałym kominkiem i ścianami ozdobionymi pięknymi boazeriami. Pozostałe wnętrza także mają dekoracje pochodzące z przełomu XIX i XX w.

Park rozplanowano na pocz. XIX w. i uporządkowano w latach 70-tych XX w. W bogatym, starym drzewostanie spotkać można m.in. dęby szypułkowe o obw. do 400 cm, lipy drobnolistne, wiązy szypułkowe, jesiony, topole czarne i białe, buki pospolite, platany, a także klony, kasztanowce i graby. Wjazd do parku od wschodu wiedzie przez murowaną bramę parku, z kurtą, żelazną kratą, wzniesioną w końcu lat osiemdziesiątych XIX w.

Na zachód od parku położony jest zespół zabudowań folwarcznych z przełomu XIX i XX w., w którym na szczególną uwagę zasługują: 2 drewniane silosy z pocz. XX w.(jedyne tego typu obiekty w Wielkopolsce), murowana gorzelnia z 1907 r., okazały pięciokondygnacyjny murowany spichrz z pocz. XX w., stajnia, wozownia i stolarnia.

30
11

Zespół pałacowo-parkowy w Pakosławiu

Położony w zach. części wsi. Pośrodku parku, na miejscu starszego, drewnianego, spalonego dworu, wystawiono w latach 1840-42 dla Emilii Sczanieckiej pałac, którego projekt sporządził budowniczy Antoni Krzyżanowski z Poznania. Jest murowany, parterowy z piętrową partią środkową, o prostej, lecz klasycznej formie.

Rozbudowany w końcu XIX i na początku XX w. przez Łąckich, remontowany przez nich w 1933 r., stanowi dobry przykład architektury pałacowej zharmonizowanej z otaczającym parkiem. Park krajobrazowy o pow. 8,25 ha z trzyhektarowym ogrodem rozplanowano w oparciu o starszy drzewostan i uporządkowano z inicjatywy E. Sczanieckiej po 1850 r. Układ parku, z drogami obiegającymi teren założenia przetrwał do II wojny światowej. Później zmieniono przebieg dróg i ścieżek, a dawny ogród przeznaczono na wybieg dla koni. Drzewostan, w którym wiele okazów pamięta czasy Sczanieckiej, zachował się mimo tego w dobrej kondycji. Zwracają w nim uwagę piękne dęby, buki. Graby lipy, platany, sosny, jesiony, klony i kasztanowce.

Na wschód od parku, wokół obszernego, prostokątnego dziedzińca wznoszą się XIX i XX- wieczne budynki pofolwarczne, murowane z czerwonych cegieł. Wśród nich jest kuźnia z końca XIX w. oraz rządcówka z ok. poł. XIX w. Dalej na wschód między zabudowaniami wsi zwracają uwagę 3 domy pracowników folwarcznych zwane domami hr. Łąckiego, zbudowane w końcu XIX w., mające cechy klasycystyczne.

30
11

Zespół pałacowo-parkowy w Posadowie

Pałac wzniesiony w 1870 r. dla Władysława Korzbok Łąckiego, zastąpił starszy, z lat 1844-47. Okazała budowla w stylu renesansu francuskiego, wyjątkowa pod względem rozplanowania i bryły oraz układu reprezentacyjnych wnętrz jest najwspanialszym dziełem architekta Stanisława Hebanowskiego. W 1911 r. przeprowadzono remont i restaurację pałacu. Bryła rezydencji, zwanej niekiedy „zamkiem”, zadziwia niepowtarzalną formą. Środkowe partie fasad zdobią bogato dekorowane ryzality. Każda z 4 wież ma inny kształt i odmienne dekoracje, wieże mają zróżnicowane dachy, a jedna z nich zgodnie z feudalnym porządkiem wznosi się ponad pozostałe.

Zachowany do dziś park urządzono w stylu - wg obecnych określeń - francuskim, z aleją cisową i 2 szpalerami grabowo-lipowymi. Podzielony jest na 4 tarasy, opadające ku północy, podzielone murkami oporowymi, ozdobione kamiennymi ławkami, wazonami i figurami sfinksów. Osobliwością parku francuskiego są 34 cisy drzewiaste w wieku ponad 240 lat. Ostatni taras parku zalewają wody prostokątnej sadzawki, przez którą przepływa kanał z 2 kamiennymi mostkami. Zza stawku rozciągają się piękne widoki: na południe, pałac i na zachód - na drugą krajobrazową część parku. Przypomina ona naturalny las wilgotny, w drzewostanie którego dominują jesiony wyniosłe, klony i wiązy w wieku do 200 lat. Spotkać tam można też robinie akacjowe, lipy graby, dęby, buki i topole.

Na płd. zach. od parku znajduje się ciekawy zespół zabudowań pofolwarcznych. Wokół obszernego dziedzińca gospodarczego wznoszą się ceglane stajnie z 2 poł. I końca XIX w. oraz stodoły, wozownie i ujeżdżalnie z końca XIX i pocz. XX w.

30
11

Park krajobrazowy z pałacykiem w Koninie

Położony w środkowej części wsi, pomiędzy jeziorem a drogą. Klasycystyczny pałacyk, zbudowany w poł. XIX w. dla rodziny Łąckich znajduje się nad brzegiem jeziora. Jest ładną, skromną, piętrową budowlą, ozdobioną tarasem widokowym.

Rozległy park założono ok. poł, XIX w., z wykorzystaniem starszego zadrzewienia. W bogatym drzewostanie występują m.in. jesiony, wiązy, lipy, olsze, graby, klony oraz dęby, kasztanowce, świerki i sosny. Wjazd do parku od wsch. wiedzie przez wysoką, murowaną z cegieł bramę, przy której stoi figura Matki Boskiej na kamiennym cokole.

Na zach. Od parku położony jest zespół zabudowań folwarcznych z przełomu XIX i XX w., złożony z budynków murowanych z czerwonych cegieł; wśród nich zwracają uwagę stajnie z pocz. XX w., spichrz zbudowany w 1900 r. i gorzelnia z 2 poł. XIX w.

30
11

Zespół dworsko-folwarczny w Liniu

Położony we wschodniej części wsi. Dwór jest murowany, otynkowany, ozdobiony eklektycznymi dekoracjami, wzniesiony został ok. 1860 r. na skraju starszego założenia parkowego, park krajobrazowy, rozplanowany został w 1 poł. XIX w. W jego drzewostanie występują robinie, olchy, świerki, sosny, klony i lipy, a także jesiony, kasztanowce i graby. Przy wjeździe do parku rośnie topola czarna o obw. 475 cm i wys. Ok. 22 m. Wśród zabudowań pofolwarcznych, zgrupowanych wokół prostokątnego podwórza, zwracają uwagę kuźnia i stelmacharnia z 1897 r. oraz okazała, kamienno- ceglana gorzelnia z 1860 r., przebudowana w 1912 r., w której obejrzeć można maszynę parową wyprodukowaną w Halle w końcu XIX w.

30
11

Dwór w Zębowie

W płd. części wsi, przy szosie do Komorowa, położony był zespół dworsko- folwarczny, którego pozostałością jest dwór w niewielkim parku, postawiony w końcu XIX w. dla ówczesnego właściciela, Bergera.

30
11

Kaplice w Gminie Lwówek

Kaplica poewangelicka Św. Krzyża w Brodach. Zbudowana na początku XX w., murowana z cegieł, częściowo otynkowana, nosie cechy neoromańskie.

Przy kaplicy znajduje się budynek dawnej szkoły ewangelickiej (obecnie przedszkole), zbudowany na przełomie XIX i XX w. z czerwonych cegieł.

Kaplica w Koninie- murowana, wzniesiona przy polnej drodze na wsch. skraju zabudowań Konina.

30
11

Kapliczki w Gminie Lwówek

Bródki - kapliczka wykonana w 1946 r., stoi przy szosie do Brodów, na miejscu krzyża zniszczonego w czasie wojny przez hitlerowców.

Grońsko – dwie kapliczki, pierwsza przy szosie do Krzywego Lasu, postawiona została w 1937 r., druga stoi na skraju wsi, przy szosie do Lwówka.

Linie- przydrożna kapliczka z początku XX w.

Pakosław - kapliczka znajduje się pośrodku wsi, wzniesiona została w 1946 r. na miejscu starszej, zniszczonej w czasie wojny przez hitlerowców.

Zębowo- dwie kapliczki, pierwsza- okazała, murowana z cegieł, z figurą Matki Boskiej, z dzwonem z 1910 r., zwieńczona drewnianą figurą św. Jana Nepomucena, zbudowana po I wojnie światowej stoi przed budynkiem szkoły pośrodku wsi; druga- kapliczka murowana, z pocz. XX w., z figurą św. Józefa, wznosi się przy drodze do Linii.

30
11

Kościoły w Gminie Lwówek

Kościół parafialny p.w. Wniebowzięcia NPM oraz św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty znajduje się w Lwówku na płn. wsch. od Rynku, przy ulicy Pniewskiej.

Późnogotycki kościół jest orientowany, murowany z cegieł, nie otynkowany. Ma 3 nawy i czwartą, krótszą od północy oraz okazałą kruchtę od południa. Wnętrza nakryte są gotyckimi sklepieniami: krzyżowymi w nawie głównej i prezbiterium, a gwiaździstymi w nawach bocznych, w kaplicy, zakrystii i kruchcie. Późnobarokowe wyposażenie wnętrza pochodzi z końca XVIII w. Ołtarz główny, architektoniczny, ma obraz Wniebowzięcia NPM z 1860 r. pędzla Władysława Simona w polu głównym, a także rzeźby św. Jana Ewangelisty i św. Jana Chrzciciela oraz 2 proroków i Św. Trójcy, a na tabernakulum rzeźby Aarona i Melchizedecha. Z 5 ołtarzy bocznych najbardziej okazały, architektoniczny, zawiera XVII-wieczny obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem.

Przed kościołem, przy kruchcie płd., znajduje się na nowszym cokole rzeźba Matki Boskiej Niepokalanej, kamienna z lat 1880-1890.

Przy kościele w końcu XIX w. zbudowano kaplicę grobową Tyszkiewiczów, obecnie kaplicę św. Józefa, murowaną z żółtych cegieł i częściowo otynkowaną, mającą formę miniatury trzynawowej bazyliki wczesnochrześcijańskiej.

Nie opodal wznosi się murowana plebania, zbudowana w latach dwudziestych XX w.

Kościół cmentarny Św. Krzyża- znajduje się na przedmieściu Lwówka, przy wylocie w kierunku Pniew (ul. Pniewska). Świątynia jest barokowa, murowana z cegieł, otynkowana, wzniesiona na planie krzyża greckiego, nakryta kopułą, ozdobiona XVIII-wieczną polichromią ze sceną znalezienia Krzyża Św. Na wyposażenie kościoła z ok. 1780 r. składają się: późnobarokowy architektoniczny ołtarz główny z rzeźbami Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty po bokach oraz Boga Ojca w zwieńczeniu, z małym ludowym krucyfiksem o cechach ludowych w polu środkowym; 2 rokokowe ołtarze boczne oraz klasycystyczna ambona w kształcie łodzi i prospekt organowy w tym samym stylu.

Na przykościelnym cmentarzu parafialnym znajduje się wspólny grób pochodzących z Lwówka Powstańców Wielkopolskich poległych w walkach w 1919 roku.

Kościół ewangelicki znajduje się w Lwówku w płd.- wsch. części miasta, przy al. E. Sczanieckiej. Został zbudowany wg projektu Antonieho Höhne w latach 1778- 97. Murowany z kamieni i cegieł nosi cechy późnobarokowe i klasycystyczne. Po 1945 roku został zamieniony na magazyn, a później nie użytkowany- niszczał.

W pobliżu kościoła wznoszą się : pastorówka- zbudowana w latach 1867-70 dla ówczesnego pastora- na kamiennej podmurówce, murowana z cegieł, otynkowana, z fasadą ozdobioną trójkątnym frontonem, oraz dom ewangelicki, zbudowany po połowie XIX w. jako szkoła ewangelicka.

Nie opodal, na zachód od kościoła znajduje się teren cmentarza ewangelickiego.

Kościół parafialny św. Andrzeja w Brodach- wznosi się pośrodku wsi, stanowi jeden z cenniejszych zabytków budownictwa drewnianego w Wielkopolsce. Orientowany, drewniany kościół konstrukcji zrębowej, jednonawowy z kaplicami, nakryty jest wysokimi dachami gontowymi. Do korpusu przylega od zach. masywna wieża z kruchtą w przyziemiu, zwieńczona baniastym hełmem barokowym. Na jednolite rokokowe wyposażenie wnętrza z ok. 1760 r. składa się ołtarz główny i 6 ołtarzy bocznych- architektonicznych.

Kościół otacza cmentarz przykościelny, zadrzewiony klonami, lipami i kasztanowcami, wśród których zwraca szczególna uwagę rosnąca nieopodal wieży kościoła lipa szerokolistna- pomnik przyrody o obw. 650 cm i wys. 25 m.

Po płd. stronie kościoła w 1933 r. wzniesiono okazały pomnik z ciosów granitowych upamiętniający poległych w I wojnie światowej i w powstaniu wielkopolskim, później uzupełniony o tablicę z nazwiskami ofiar II wojny światowej.

Obok usytuowana jest drewniana XVII-wieczna dzwonnica, gruntownie odnowiona w 1948 r.
W pobliżu kościoła znajduje się też murowana plebania, zbudowana w latach 1932-34.

http://www.brodypoznanskie.pl/

Kościół Najświętszego Serca Jezusowego i Niepokalanego Serca Maryi w Zębowie- niewielki, zbudowany w 1928 r., od 1956 r. jest świątynią parafialną.